Του Βασίλη Πάικου
Στην καλύτερη περίπτωση εκφράζει, μέσω «κύκλων του Μαξίμου», την ενόχλησή του. Όταν, όπως συμβαίνει όλο και συχνότερα τελευταία, δεν πάνε καλά τα πράγματα.
Στη χειρότερη, σιωπά χαρακτηριστικά. Αυτό που λέμε «κρύβεται». Προκειμένου να παραμείνει εκτός κάδρου. Η διαφύλαξη της προσωπικής ηγετικής εικόνας αποτελεί, βλέπετε, το πρώτιστο και το μέγιστο ζητούμενο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Άσε που διαθέτει προθυμότατους επ’ αυτού «χορηγούς» τα μεγάλα ΜΜΕ, των καναλιών πρωτοστατούντων…
Τα περισσότερα, τα μεγαλύτερα και τα ισχυρότερα ΜΜΕ ως «χορηγοί επικοινωνίας» του άφθαρτου, του ατσαλάκωτου ηγετικού προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κάποια εκ των οποίων δεν διστάζουν να θέτουν, προς τούτο, σε διαρκή δοκιμασία την αξιοπιστία τους. Ακόμη και με ακραίες στη γελοιότητά τους επιλογές αγιογράφησης του αρχηγού. Όταν προσκαλούν «ειδικούς» φυσιογνωμιστές ή μελετητές της «γλώσσας του σώματος» προκειμένου αυτοί να διαγνώσουν για λογαριασμό του υψηλούς δείκτες ευφυΐας, σοβαρότητας και αποφασιστικότητας.
Σε κάθε περίπτωση, ο σημερινός πρωθυπουργός στα δύσκολα είτε «κρύβεται» ή, το πολύ – πολύ, αναλαμβάνουν οι… «κύκλοι του περιβάλλοντός του» να προχωρήσουν σε «διαρροή» της δυσφορίας του. Συνήθως όμως επιλέγει τη σιωπή. Όπως συνέβη, σύμφωνα με τα πολύ τελευταία σχετικά κρούσματα, με το απερίγραπτο (και άκρως επικίνδυνο) φιάσκο με τα πίσω – μπρος σχετικά με τα ελληνοτουρκικά ΜΟΕ. Όπως συνέβη με την ντροπιαστική υπόθεση του βιογραφικού του υφυπουργού Εξωτερικών. Όπως συνέβη με τις αποκρουστικές σκηνές βαρβαρότητας των ΜΑΤ. Και όπως μονίμως συμβαίνει όταν οι δικοί του, υπουργοί, βουλευτές, μεγαλοστελέχη, «σολάρουν» παράφωνα, καταφανώς εκθέτοντάς τον. Άντε το πολύ – πολύ να παραπέμψει στο Πειθαρχικό τίποτα ασήμαντους μικρομεσαίους, έτσι για ξεκάρφωμα. Κι εν τω μεταξύ, όλοι οι άλλοι, οι μεγάλοι, αλωνίζουν. Από Σαμαρά και Βορίδη και Άδωνι, μέχρι κατηγορίας Μπογδάνου και Πλεύρη και Μπάμπη Παπαδημητρίου. Κυριολεκτικά αλωνίζουν. Εκπέμποντας τα γνωστά, συνήθως αγριευτικά πολιτικά μηνύματα. Κι εκείνος σιωπά. Καλυπτόμενος αυτάρεσκα πίσω από το -κατά δήλωσή του, μονάχα κατά δήλωσή του- «κεντροδεξιό, φιλελεύθερο» πολιτικό του προφίλ…
Στο δόγμα της «όλης Δεξιάς»…
Έχει, σε πολλές περιπτώσεις, διατυπωθεί το ερώτημα γιατί ο Μητσοτάκης τα ανέχεται όλα αυτά. Γιατί δεν επαναφέρει τους «παράφωνους» στην κανονική κομματική τάξη. Όταν είναι βέβαιο ότι έτσι αλλοιώνεται η φυσιογνωμία του κόμματός του. Ενώ σήμερα συχνά γκριζάρει η εικόνα της κυβέρνησής του. Οι επ’ αυτού απαντήσεις έχουν, κατά κύριο λόγο, να κάνουν με την ισχύ της ακροδεξιάς πτέρυγας της Ν.Δ. Την οποία δεν θα μπορούσε εύκολα να θίξει δίχως να διασαλευτεί η κομματική ενότητα. Πραγματικότητα για την οποία φέρει, βεβαίως, και προσωπική ευθύνη. Δεδομένου ότι, πέρα από την κληρονομιά της εποχής Σαμαρά, είναι ο ίδιος που αναβάθμισε εντυπωσιακά τους «επιφανέστερους» εκπροσώπους της κομματικής Ακροδεξιάς. Αλλά είναι επίσης εκείνος που, στις τελευταίες εκλογές, την ενίσχυσε με κραυγαλέες ακροδεξιές επιλογές στα ψηφοδέλτιά του.
Η ουσία όμως του πράγματος βρίσκεται στη διαπίστωση ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι οπαδός του δόγματος της «όλης Δεξιάς». Από τη φιλελεύθερη Κεντροδεξιά έως τα όρια της φασίζουσας Ακροδεξιάς. Στη συσκευασία του ενός μόνο κόμματος, εκείνου της Ν.Δ. Και η αλήθεια είναι ότι το αποτέλεσμα της αναμέτρησης της 7ης Ιουλίου ενθαρρύνει και πριμοδοτεί (ο ίδιος πιστεύει ότι δικαιώνει κιόλας) τη σχετική του επιλογή. Αφού η επίτευξη της αυτοδυναμίας του στηρίχθηκε εν πολλοίς στην απορρόφηση ολόκληρου του δεξιού – ακροδεξιού φάσματος, έως και στην κοινοβουλευτική εξαφάνιση της Χρυσής Αυγής. Δίχως μάλιστα αυτό να επηρεάσει αρνητικά την εκλογική του «διεύρυνση» προς τον χώρο του Κέντρου. Κατά το σκέλος του εκείνο που ιεραρχούσε ως προτεραιότητα την αντι-ΣΥΡΙΖΑ εμμονική του επιλογή. Οπότε, δεν φαίνεται πλέον πολύ πιθανό να απομακρυνθεί ο Μητσοτάκης από το δόγμα της «όλης Δεξιάς». Στο πλαίσιο της οποίας δεν θα είναι βεβαίως οι κεντρώοι ή οι κεντροδεξιοί που -όπως ήδη συμβαίνει- θα δίνουν το χρώμα και το στίγμα, αλλά οι ακροδεξιοί.
Ε, λοιπόν, όσοι στοιχηματίζουν ότι αυτό μπορεί να συνεχιστεί για πολύ ακόμη δίχως σοβαρούς κραδασμούς, δίχως παραλυτικές έως και διαλυτικές συνέπειες κινδυνεύουν να χάσουν το στοίχημα. Ας μην λησμονείται πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη διάγει ακόμη τη σελήνη του μέλιτος. Η οποία όμως τελειώνει όπου να ’ναι. Τα σημεία του τερματισμού της είναι ήδη ορατά, καθ’ όλη την έκταση της κυβερνητικής δραστηριότητας. Και τότε είναι βέβαιο ότι θα αναδειχθούν όλα τα στοιχεία της εκτρωματικής κακοφωνίας, της ως εκ της πολιτικής ανομοιογένειας κακοφωνίας της Ν.Δ. Αλλά θα αναδειχθούν επίσης και τα γνήσια, τα αυθεντικά -τα όχι και τόσο κολακευτικά- χαρακτηριστικά της, μέχρι σήμερα, επιμελημένα προστατευμένης εικόνας του αρχηγού…
Πηγή: Αυγή
